Ervaring rijker...

Zoals de titel al vermeld, ik heb er weer een ervaring bij en wat voor ééntje!!!
Vorige week ging het nog allemaal van een lije dakje. Afgezien van dat de bestralingsmachine, de Mosa, donderdag al defect was in Beugen. Daardoor moest ik donderdag en zaterdag naar het CWZ. Daar staat de Castor en de Pollux, dit zijn de namen van de bestralingsmachines. Heb het even voor jullie opgezocht:
 

Castor en Pollux, waren de tweelingzoons van Jupiter en Leda en werden beschouwd als de beschermgoden van de zeelieden...

 

Mosa betekend fontein...

Het is maar dat jullie het weten!!!

Ze hadden me woensdag, de eerste bestralingsdag, niet verteld dat ik niet aan de knoppen van de machine mocht zitten, maar of daardoor de machine defect is gegaan...

Hieronder een foto van de Mosa. Ik lig met m'n hoofd naar de machine toe. Het ronde grijze ding aan de bovenzijde is de kop, daar komen de straaltjes uit. Deze kop kan in z'n geheel, 360 graden, om de tafel heen draaien. Als ik op de tafel lig en bestraald wordt lig ik met m'n hoofd ter hoogte van het woord Axesse. Hoop dat het een beetje duidelijk is.

 

 

Maar goed, tot maandag alles palletti maar toen.

Het duurde al langer voordat ze me goed op de bank hadden liggen, daarna deed de CT-scanner het niet en moest er het één en ander gereset worden. Toen dat gelukt was bedacht ik me in één keer dat ik niet was wezen pi....

Toen was de boot aan, ik realiseerde me dat ik vast lag aan de bank, strak in het masker en dat alles bij elkaar bracht mijn brein compleet op hol...

Oftewel een "paniekaanval" denk ik.

Ik kan jullie vertellen, het is een hele ervaring, maar géén prettige!!!

Ze hebben me snel los gemaakt en bevrijd van het masker. Even rechtop zitten en opnieuw proberen maar zogauw het masker erop ging, gingen bij mij de belletjes alweer rinkelen.

 

Kreeg nog een Oxazepam mee om smiddags wat rustiger te zijn. Op de terugweg in de auto zo ongeveer alle hier niet te vermelden woorden gebruikt om m'n eigen kwaadheid kwijt te raken. Vroeg m'n eigen af, waarom zou het vanmiddag en de rest van de bestralingen wel lukken als het nu niet lukt???

 

Smiddags weer op pad, nu ging Wen mee, mocht nl niet rijden met een Oxazepam achter de kiezen. Deze keer ging het goed, wel nog wat warme momenten gehad maar het ging goed. Gelukkig maar..

Tactiek, je ademhaling goed in de gaten houden, denken aan leuke dingen, dingen die je nog moet doen, meezingen met de hard gezette muziek, aftellen van het aantal beschietingen per richting enz.

 

Dinsdag ging het al weer makkelijker, ondanks dat de machine halverwege even in storing ging, natuurlijk net nu...

De aanwezige technicus hoorde van de dames dat ik iets in de elektro deed en aan de relais kon horen wanneer ik beschoten werd. Hij was dolblij dat er eindelijk is iemand was waar hij mee kon praten. Mocht ik even een kijkje nemen in de technische ruimte en achter de machine, zeer indrukwekkend allemaal... Wat een techniek... Zie de foto's hieronder.

 

 

 

 Heb een link gevonden van technische informatie over hoe het allemaal in z'n werk gaat bij bestralingen. Zie de link hieronder:

http://www.catharinaziekenhuis.nl/files/Patient/Patientenfolders/Radiotherapie/Technische_informatie_bij_bestraling.pdf

Vandaag, donderdag 17 januari, ging de bestraling alweer makkelijker.
Toch zal ik niet zo relaxed meer onder de machine komen te liggen als de eerste drie keren. Jammer maar helaas. Het kost me nu meer energie dan voorheen, volgens mij gewoon omdat ik me geestelijk veel meer moet opladen. Verder had ik vandaag een beetje last van m'n slokdarm, dat begint zo'n beetje halverwege de behandeling en duurt tot een week na de laatste bestraling. Het zij zo...

Groetjes en tot de volgende keer...