Diagnose Hodgkin.

Voordat de uiteindelijke diagnose lymfklierkanker gesteld werd heb ik een heel circus doorlopen. Het begon met een longontsteking in december 2011. Zelf vond ik dat het te lang duurde voordat ik hersteld was en ging naar de huisarts. Die stuurde mij in februari door naar de internist in het CWZ. Daarna volgde een medische molen van bloedonderzoeken, longfoto, echo van mijn onderbuik en een beenmergpunctie. Uiteindelijk werd één van de vergrote lymfklieren verwijderd voor een biopsie, het is dan vrijdag 6 juli. Maandag 16 juli krijgen ik de uitslag. Foute boel, lymfklierkanker!!! Dit komt hard binnen bij Wen en mij. Vooral omdat ik mezelf nog steeds goed voel en alles kan doen. Woensdag 18 en donderdag 19 juli volgen de beenmergpunctie/beenmergbiopsie en PET/CT-scan. Dan is het afwachten tot maandag 30 juli om te horen hoe of wat. Van Dr. Oosterveld krijg ik te horen dat het Hodgkin is en wel een zeldzame variant hiervan: nodulair paragranuloom. De ziekte bevind zich in stadium 2, in de oksels en in de borstholte zijn aangetaste lymfklieren aangetroffen. Verder krijg ik te horen dat het goed behandelbaar is en de kans op genezing is groot.
Verder is mijn huidige conditie een groot pluspunt. Voordat het definitieve plan van aanpak wordt bepaald moet ik eerst naar de "Hodgkin-poli" in het Radboud ziekenhuis. Daar zullen ze nogmaals het complete plaatje beoordelen. Uiteindelijk krijg ik 10 augustus van Dr. Oosterveld te horen dat de eerdere diagnose klopt en dat de behandeling zal bestaan uit chemokuren met aansluitend nog een aantal bestralingen. Ik blijf positief en zal mijn eigen nu dus maar gaan voorbereiden op wat komen gaat. Heel bewust ga ik nu pas op internet zoeken wat de ervaringen van lotgenoten zijn met Hodgkin. Al snel kom ik bij de lymfklierkankervereniging terecht, een goed opgezette site met diverse informatie en een pagina met allemaal links naar weblogs van lotgenoten. Na het lezen van diverse verhalen met allemaal wel herkenbare dingen uit het voortraject besluit ik om ook een weblog te schrijven. Dus bij deze. Iedereen mag het lezen en erop reageren of niet, alles is goed. Bij deze wil ik alvast zeggen dat alle kaartjes, bezoekjes, telefoontjes, mailtjes en sms-jes ons erg goed gedaan hebben. Leuk om te weten dat we er niet alleen voorstaan. Het is nu voornamelijk aan mij om samen met Wen het gevecht aan te gaan en Hodgkin te overwinnen. Wij zijn er in ieder geval van overtuigd dat het gaat lukken, met de nodige dalen en natuurlijk de pieken!!!